j
jà
jàe
jaéri
jàga
jaganìa
jàganu
jagàda
jagàdu
jagaràda
jàghere
jàgu
jaittéddhu
jaittàda
jamàda
jamàdu
jamàre
jambàda
jàmpu
jàna
jànna
jannaemùru
jannìle
jannìtta
jàra
jarèsa
jàspe
jattànzia
jattàre
jàu
jàzu
jèo
jèna
jerràda
jerràre
jerrìle
jérru
jeunàda
jeunàre
jeùnu
jeùnzu
jòba
jobàda
jobàdu
jobadùra
jobàre
jóbu
jòcca
joccàna
jócchida
jocchìre
jóddhu
jòga
jogàda
jogàdu
jogàre
joghèddha
joghìtta
joghittàda
joghittàre
jógu
jógulu
jòmpere
jòne
jòsso
jòtta
jóttula
jù
jùa
juàle
juàre
juccàda
juccàdu
juccàre
jùdu
jùghere
juilàda
juilàre
Jùliu
julìu
jumpàda
jumpàdu
juncàda
junchéddhu
junchédu
junchìglia
jùncu
jùnghere
jùnta
juntàre
jùntu
juntùra
jùra
jurafàlzu
juraméntu
juràre
justificàre
jùstu
jùttu
jà
jàe
jaéri
jàga
jaganìa
jàganu
jagàda
jagàdu
jagaràda
jàghere
jàgu
jaittéddhu
jaittàda
jamàda
jamàdu
jamàre
jambàda
jàmpu
jàna
jànna
jannaemùru
jannìle
jannìtta
jàra
jarèsa
jàspe
jattànzia
jattàre
jàu
jàzu
jèo
jèna
jerràda
jerràre
jerrìle
jérru
jeunàda
jeunàre
jeùnu
jeùnzu
jòba
jobàda
jobàdu
jobadùra
jobàre
jóbu
jòcca
joccàna
jócchida
jocchìre
jóddhu
jòga
jogàda
jogàdu
jogàre
joghèddha
joghìtta
joghittàda
joghittàre
jógu
jógulu
jòmpere
jòne
jòsso
jòtta
jóttula
jù
jùa
juàle
juàre
juccàda
juccàdu
juccàre
jùdu
jùghere
juilàda
juilàre
Jùliu
julìu
jumpàda
jumpàdu
juncàda
junchéddhu
junchédu
junchìglia
jùncu
jùnghere
jùnta
juntàre
jùntu
juntùra
jùra
jurafàlzu
juraméntu
juràre
justificàre
jùstu
jùttu
j decima lettera dell’alfabeto: i longu. Per molti è una lettera superflua. Presso gli antichi non ve n’è traccia. Per essi bastava l’i. I moderni l’adoperano tanto come iniziale, quanto interna. Per lo più ha il suono dell’i. In alcune località, specialmente se è nell’interno della parola, ha il suono del j francese. Come iniziale può essere sempre sostituito dal g molle (gi). Molte parole, quindi, sono state già riportate in quella lettera. Alcune si ripetono anche qua coi necessari rimandi.