zaccòtta (tz) s.f. vergogna, onta, beffa. Esser a zaccotta esser oggetto d’infamia, d’onta. Esser sa zaccotta esser la vergogna. Es sa zaccotta (a zaccotta) de tota sa ’iddha, de sa familia è l’onta del paese, della famiglia. | A risu e a zaccotta in baldoria, in gazzarra. In cussa domo sun sempre a risu e a zaccotta in quella casa son sempre in baldoria. | Esser a risu e a zaccotta de totu è [sic] oggetto di beffe da per tutto. || piemontese ciocòta, sp. chacota.