valentòne agg. forte, poderoso. Bravaccio (P. Luca). Duos fizos valentones / chi bos haiat lassadu (Delogu Ibba). Est un’omine valentone è un uomo forte, delle forze specialmente materiali. Paret gasi fattu e lassadu, ma est un’omine valentone sembra così fatto con l’accetta, ma è un uomo forte.