ùnu num. uno. Hamus una conca, una limba, unu coro, un’anima abbiamo una testa, una lingua, un cuore, un’anima. Va sempre apostrofato anche al maschile: un’alvure, un’amigu un albero, un amico, perché scompare sempre l’u. Un in sardo non si dice mai. | Manc’unu, mancunu. | Tot’unu tutt’uno. O custu o cuddhu pro me es tot’unu o questo o quello per me è la stessa cosa. | Contare dai unu a chentu contare da uno a cento. | Unu in chentu uno fra cento. | De un’in chentu di cento uno. | Su chentu, su sessanta, su trinta pro unu il cento, il sessanta, il trenta per uno. | Numer’unu numero uno. Est unu mastru, unu birbante numer’unu è un maestro, un birbante numero uno. | A numer’unu: ha leadu una cottighina a numer’unu ha preso una sbornia classica. | Unu pro totu e totu pro unu uno per tutti e tutti per uno. | Unu ma unu uno, ma uno! | Unu pro unu uno per uno. | A unu a unu a uno a uno. | In unu in uno, o in una. | S’unu ei s’ateru, sos unos ei sos ateros l’uno e l’altro, gli uni e gli altri. | Narrer est unu, fagher est ateru dire è una cosa, fare è un’altra. | S’un’a s’ateru l’un l’altro, l’uno all’altro. Amaresi s’un’a s’ateru amarsi l’un l’altro. Daresi ciaffos s’un’a s’ateru darsi schiaffi l’uno all’altro. | Nei s’unu nei s’ateru né l’uno né l’altro. | Candh’unu narat sa veridade, si unu no l’ischit, pro unu ch’ha furadu quand’uno dice la verità, se uno non lo sa, per uno che ha rubato. | Candh’unu narat ch’es sabiu! quando uno dice che è savio! | Unu soldadu, unu mastru, unu preideru devet fagher su dovere sou un soldato, un maestro, un sacerdote deve fare il proprio dovere. | Hana criticadu unu Dante, unu Manzoni! hanno criticato un Dante, un Manzoni... | Unu tale un tale. | Est unu ladru, unu maccu è un ladro, un matto. | A una ’oghe a una voce. | Sun totu de una zenia son tutti della stessa risma. | Unu solu: b’had unu solu Deu c’è un solo Dio. Had una fiza sola ha una sola figlia. | Unu contu: promittere est unu contu, dare est un’ateru promettere è una cosa, mantenere è un’altra. || lat. unus.