truvàre tr. incitare. Truva cussos voes chi sun andhendhe troppu pianu incita, pungola i bovi che camminano troppo lenti. Cussu caddhu no ha bisonzu de lu truvare, d’esser truvadu quel cavallo non ha bisogno d’incitamenti. | (fig.) A truvare si truvan sos àinos pungolare, si pungolano gli asini. | Tradurre in prigione. L’han arrestadu e l’han truvadu a Tatari l’hanno arrestato e l’han tradotto a Sassari. | rifl. lanciarsi contro, investire, dar addosso. Cuss’’acca, candho es bijada si truvat quella vacca, quando è figliata investe. Si m’es truvadu in piatta chi b’haiat de lu timire mi ha investito in piazza, che c’era da temerlo. | ass. camminar svelto, molto. Ha truvadu ed es giòmpidu in un’ora ha camminato lesto ed è arrivato in un’ora. Truva! cammina! Truva, pisèddhu, ch’es tardu cammina, ragazzo, che è tardi. Truvade, ch’est ora camminate! avanti, che è tempo. Anche trubàre e deriv.