truncàda s.f. l’atto di troncare, rompere. Sa truncada de su ramu la rottura del ramo; de s’amicizia dell’amicizia; de sas relassiones delle relazioni. | Scorciatoia. Passendhe in sa truncada s’arrivit mes’ora innanti passando per la scorciatoia si arriva mezz’ora prima. | Sa truncada de sa chistione la fine della questione.