traviàre tr. traviare. Fid unu santu, ma sos malos cumpanzos l’han traviadu era un santo, ma i cattivi compagni l’han traviato. Est istadu traviadu dai sos libberos malos è stato traviato dalle cattive letture. | Traviare caminu prendere un’altra strada. Fimus umpare, ma poi ha traviadu caminu eravamo insieme ma poi ha mutato strada. Anche fig. | Traviare su cherveddhu stravolgere il cervello. Sas malas ideas l’han traviadu o l’han fattu traviare su cherveddhu le cattive idee gli hanno stravolto il cervello. | Traviare arrejonu mutar discorso. | rifl. Fit s’ispiju de sa ’iddha, ma oe s’es traviada era lo specchio del villaggio, ma ora s’è viziata. | ass. intr. Maleventuradu! dai calchi tempus ha traviadu disgraziato! da qualche tempo ha traviato. | Traviare in su faeddhare scantonare parlando. Cantu traviad in su faeddhare! quanto scantona nel parlare! Dagh’istad un’iscutta faeddhendhe traviat quando ha parlato per un poco scantona.