trajinàre tr. trascinare, strascinare. Trascinare su frascone, sa fascia de sa linna, su truncu trascinare il frascone, il fascio di legna, il tronco. | Trajinare sos pês trascinare i piedi. No poto trajinare sos pês non posso trascinare i piedi. | Trajinare fadiga aver addosso la fiaccona. Cussu muttullone? già ndhe trajinat de fadiga! quel tanghero? è un grande infingardo! | Trajinare muccu, bae essere moccioso, bavoso. | Portare addosso. Trajinare linna, pedra, pesos mannos portare sulle spalle legna, pietre, pesi. Al fig. sopportare. Dopo una intemerata, un diluvio d’improperi, di busse, si dice: trajina, como, si podes sopportale, adesso, se puoi. Trajina, chi toccad a tie sopporta, che tocca a te. A mie mi toccat de trajinare, mi neran, mi fattan ite si siat a me tocca sopportare qualsiasi cosa mi dicano o mi facciano. | rifl. Trajinaresi trascinarsi. S’es trajinadu in terra s’è trascinato per terra. Si ch’es trajinadu a domo sua s’è trascinato fino a casa sua. | Trajinàreche a unu trascinare uno, condurre con violenza. Che l’han trajinadu in battor l’hanno trascinato in quattro. Anche fig. Trajinare a sos tribbunales trascinare ai tribunali.