tótu agg. determ. tutto. Totu su mundhu, tota sa terra, totu su tempus, tota sa die, tota s’anima tutto il mondo, tutta la terra, tutto il tempo, tutto il giorno, tutta l’anima. Invariabile al pl. Totu sos omines, totu sas feminas tutti gli uomini, tutte le donne. Ha il pl. coi numeri. Totos duos, totas tres tutti due, tutte tre. Totos chimbe, totas deghe tutti cinque, tutte dieci. | Totu matta, tota nare tutto pancia, tutta naso. | Tot’ojos, tot’orijas tutto occhi, tutt’orecchi. Totu coro, tota figadu tutto cuore, tutta fegato. | Totu cantu (totugantu): est istadu tota canta sa notte pianghendhe è stato tutta la notte a piangere. | De totu puntu di tutto punto. Armadu de totu puntu armato di tutto punto. | Cun tota sa bona voluntade sua, cun totu su talentu, su tribagliu sou, no es resessidu in su chi cheriat con tutta la sua buona volontà, con tutto il suo ingegno, il suo lavoro, non è riuscito in ciò che voleva. | A tot’andhare nella peggiore delle ipotesi. | pron. Totu cambiad in su mundhu salvu sa paraula ’e Deu tutto muta nel mondo eccetto la parola di Dio. | Fagher de su totu far di tutto, tentare ogni mezzo. Faghet de su totu, ma no irricchit fa di tutto ma non s’arricchisce. | Dispostu, preparadu, resinnadu a totu disposto, preparato, rassegnato a tutto. | No es totu chi li piaghet non è ogni cosa che gli piace. | No es totu perdidu tutto non è perduto. | Al pl. invariabile. Bi fin totu, omines e feminas c’erano tutti, uomini e donne. Sas ’arveghes bi fin totu, ma sos anzones no bi fin totu le pecore c’erano tutte, ma gli agnelli non c’erano tutti. | Totu pìnnigos, totu pinnigas proprio tutti, tutte. | Es giaru e patente a totu è chiaro e patente a tutti. Sa preiga est aggradada a totu la predica è piaciuta a tutti. Esser calmu no es de totu, pro totu esser calmo non è di tutti. Sa proibbiscione no es pro pagos, es pro totu la proibizione non è per pochi, è per tutti. | Cun totu est a sa mala è in discordia con tutti. || lat. totus.