tibbitàbba s.m. rumore, confusione; fucileria. Ite tibbitabba chi b’had in cussa domo! quanto rumore c’è in quella casa! | In sa cazza b’hana fattu meda tibbitabba ma sa fera est istada pagu nella caccia hanno sparato molto ma la preda è stata poco. S’intendhiat su tibbitabba de s’assaltu s’udivano le fucilate dell’assalto. | Piseddhos, lassademi custu tibbitabba ragazzi, smettete codesto chiasso. | Insistenza. A furia de tibbitabba hapo ottennidu finalmente cantu cherio a furia d’insistenze ho ottenuto quanto volevo.