telàlzu s.m. telaio. Telalzu de tessere, de recamu, de sos ligadores de libberos, de sa gianna, de su balcone, de pintores telaio per tessere, da ricamo, dei rilegatori di libri, della porta, della finestra, dei pittori. | Parti del telaio sardo antico. Cambas de telalzu, bancu (bancone), ancas, bandheras o manuntas o istantarolos (staggi), bandhera ’e subra (testate) cun sas taccas o intaccos o bigarones, subbiu de nanti e subbiu de segus, (issurbu, insula, issulu subbio d’ordito), cascias (battente), littos (licci), cumpostore (bacchetta della scannellatura del subbio), fustes de littos, littajolos (corde o strisce di pelle dei licci), murena de sos littos, tauleddha de sos littos, taulas de appedrigare, settidolza, serradoju de nanti e serradoju desegus o serradolzu o broccu o roccu o acchirriadorzu, tiradore (cordicella), travinu (cordicella delle calcole), peanas o pedianas o peiganzolas (calcole), ispada o manunta o manunza o pertunta; ispoladore (incannatoio) o faghe canneddhos; fusu (asse), roda, cascia de s’ispoladore; ispola (spola), isticca o istecca o fustiju o birreddha de s’ispola (assicella del cannello), ispolu (cannello); pettenes; dentes, murena de su pettene, cavaneddha de su pettene (la prima e l’ultima canna), fuste de prendher in posta, funeddhu de prendher in posta, fuste de ’ogare a contu, sulone, puntu (succhiello per fermare s’ispada) (W.). telàrgiu, telàrzu.