tàccula s.f. cornacchiella, taccola, ucc. (Colaeus monedula). | Filza di tordi cotti. | Al fig. donna pettegola, chiacchierona, che parla a voce alta e grida e schiassa. Ite taccula chi ses! come gridi! Cussa taccula m’had intronadu sa conca quella chiacchierona mi ha intronato il capo. Ambas sorres parian duas tacculas, sos gridos s’intendhian a sa carrera entrambe le sorelle parevan due cornacchielle, s’udivan le grida dalla strada. | Bessire che taccula mettersi a gridare, interrompere gridando. Pariat totu calmadu, ma sa mama es vessida che taccula: no podimus esser satisfattos pareva che si fosse ottenuto l’accordo, ma la madre, come una cornacchiella, ha gridato: non possiamo essere sodisfatti.