suspéttu 1 s.m. sospetto. Benner su suspettu venire il sospetto. A lu ’ider a cuss’ora m’es vènnidu unu suspettu malu vedendolo a quell’ora m’è venuto un cattivo sospetto. | Fagher su suspettu sospettare. Hapo fattu su suspettu chi fit furendhe ho sospettato che rubasse. Tue no ses bonu sinò a fagher suspettos contr’a mie tu non sei buono più che a sospettare contro di me. | Ruer in suspettu cadere in sospetto. | Suspettu temerariu sospetto temerario. Accusadindhe, cunfessadindhe, cussu est unu suspettu temerariu accusalo in confessione, codesto è un sospetto temerario. | Bogarendhe a unu dai su suspettu, liberare dai su suspettu dissipare in uno il sospetto. Pro caridade, bogamindhe dai su suspettu, chi no poto haer pasu per carità, cavami dal sospetto, che non posso aver pace. Libberami, pro Deu, dai custos suspettos liberami per amor di Dio da questi sospetti.