sumbuzàre tr. (Ghil.) intorbidare. A furia de trinnigare s’ampulla ha sumbuzadu su ’inu a furia di scotere la bottiglia ha intorbidato il vino. | rifl. Custu ’inu s’es sumbuzadu questo vino s’è intorbidato. | Anche al fig. S’amicizia s’es sumbuzada l’amicizia s’è intorbidata.