subrìnu s.m. pensiero, cura, apprensione, ansia. So in subrinu pro su retardu de fizu meu sono in ansia, in apprensione per il ritardo di mio figlio. Ponner in subrinu mettere in apprensione, in sospetto. Custu retardu m’ha postu in subrinu questo ritardo mi dà da pensare, da temere. Viver in subrinu vivere in ansia. Vivet sempre in subrinu pro cussa malevadada vive sempre in ansia per quella sventurata.