sonadòre s.m. (f. -a) sonatore (-trice). Sonadore de organu, de sonette, de chiterra, de violinu, de clarinu, de cornetta sonatore d’organo, di fisarmonica, di chitarra, di violino, di clarino, di cornetta. Est una brava sonadora de mandulinu è una brava sonatrice di mandolino. | Sonadore de costas che le dà sode, che picchia forte.