solitàriu agg. solitario. Omine, logu, caminu solitariu uomo, sito, cammino solitario. | Su ’erme solitariu il verme solitario. | sost. Su solitariu uccello, passero solitario. | (t. di giuoco) Fagher su solitariu fare con le carte il solitario. | Sos solitarios i solitari, gli eremiti. Fagher sa vida de sos solitarios far la vita dei solitari, degli eremiti. || lat. solitarius.