serronàre rifl. inverminire. Custa linna no fid istajonada, s’es tota serronendhe questo legno non era ben stagionato, inverminisce già. Comente s’es serronadu in pagu tempus custu casu! come s’è inverminito in poco tempo questo cacio! | (fig.) ammattire, aver l’estro, il baco. Cussa povera conca s’es serronada che pezza ’e casu quella povera testa s’è inverminita come forma di cacio.