sénsu s.m. senso. Sa vista es su primu de sos chimbe sensos la vista è il primo dei cinque sensi. Li mancat su sensu de s’intendhimentu gli manca il senso dell’udito. | Sensazione. Unu sensu de piedade, de orrore un senso di pietà, d’orrore. | Sensualità. Cuntentare sos sensos contentare i sensi. Perder sos sensos, fora ’e sensu, fora de sensos, torrare in sensos perdere i sensi, che ha perduto i sensi, riacquistare i sensi. | Sensu comune senso comune. Pro giudicare custu bastad su sensu comune per giudicar questo basta il senso comune. | Bonu sensu buon senso. Bastad unu pagu de bonu sensu basta un po’ di buon senso. Ha pèrdidu dogni bonu sensu ha perduto ogni buon senso. Persone de bonu sensu persona di buon senso. | Significato. Su sensu de custa paraula no es custu il senso di questa parola non è questo. Ha nadu solu pagas paraulas chena sensu ha detto solo poche frasi senza senso. No hapo cumpresu ’ene su sensu de su ch’ha nadu non ho ben capito il senso di quel che ha detto. | Sensu litterale, metaforicu, simbolicu, giaru, oscuru senso letterale, metaforico, simbolico, chiaro oscuro. Sa Divina Cumedia de Dante ha tantos sensos la Divina Commedia di Dante ha vari sensi. | Doppiu sensu doppio senso. Paraulas a doppiu sensu parole a doppio senso. | Direzione. Chi’ andhat in unu sensu e chie in s’ateru chi va in una direzione e chi in un’altra. È modo moderno. || lat. sensus.