samunàre tr. lavare, risciacquare, pulire, ripulire. Samunare sos pannos, su pamentu, sa banca, s’isterzu, sa faccia, sas manos, sos pês lavare i panni, il pavimento, la tavola, il vasellame, la faccia, le mani, i piedi. | Al fig. Samunare sa conca a unu lavare il capo a uno. B’est intrada sa mama e l’ha samunadu ’ene sa conca è entrata la madre e gli (le) ha lavato bene il capo. Anche solam. samunare: si la ’ido deo la samuno ’ene comente merìtat se la vedo io le lavo il capo come merita. | rifl. Samunaresi lavarsi. Sos antigos sardos si samunaìan raramente gli antichi sardi si lavavano raramente. Una bona ’ezzigheddha m’ha contadu chi candho fid issa minoreddha sas bajanas si samunaian solu dogni bindhighi dies una buona vecchierella mi ha raccontato che quando era fanciulla lei le ragazze si lavavano solamente ogni quindici giorni (storico). | Samunaresi sa cara, sas manos, sos pês lavarsi la faccia, le mani, i piedi. | Al fig. Samunaresi sas manos ripetere il noto gesto di Pilato. Eo pro me mi ndhe samuno sas manos io per me me ne lavo le mani. Isse si ndhe samunat sas manos e cheret chi fatta tot’eo egli se ne lava le mani e vuole che faccia tutto io. | Samunare sa conca a s’ainu lavare la testa all’asino. Fagher cumprendher calchi cosa a cussu tontorrone es comente a samunare sa conca a s’ainu far comprender qualche cosa a quella testa dura è come lavare la testa all’asino. | Samunare sa cuscescia lavare la coscienza. Anche sapunàre (Mss. antichi).