salìa s.f. saliva. Giughet sos poddhighes pienos de salia ha le dita cosperse di saliva. | Falarendhe sa salia sbavare. Es mesu maccu, ndhe li falat fina sa salia è mezzo matto, perfino sbava. | Fagher benner sa salia far venir l’acquolina in bocca. | Attaccare a salia attaccare con saliva, cioè non tenacemente. Sos foglios ndhe sun distaccados, s’’idet chi fin attaccados a salia i fogli si son distaccati, si vede che erano attaccati con saliva. | Isciuccaresi, samunaresi a salia lavarsi, pulirsi il muso con la saliva. | Ingullìreche sa salia inghiottir la saliva, per un desiderio inappagato. Issos mandhighendhe cun brama ed eo ingullendheche sa salia essi mangiavano con brama e io inghiottivo la saliva. | Bettare sa salia sputare. Sputare su di uno per disprezzo. Anche per raccomandare a uno che va a fare la commissione che la faccia presto, prima che si asciughi la saliva sputata per terra. Bae a comporare sa petta, abbaida però chi ’etto sa salia, faghe lestru va a comprare la carne, bada però che sputo in terra, ritorna prima che lo sputo si sia asciugato. | No bi restare, no haer de una cosa mancu sa salia non restar nulla, non aver nulla di una cosa. || lat. saliva.