sàbiu agg. savio, saggio; cheto, tranquillo. Es sabiu che omine fattu è savio come un uomo fatto. | (iron.) Ite sabiu! che savio! Malevadadu, ite sabiu! disgraziato, com’è savio! Ch’ha bettadu unu bigliette de milli francos in su fogu. Ite sabiu! ha buttato un biglietto di mille lire al fuoco. Che saggezza! | Custa criadura est istada sabia meda questa creatura è stata molto quieta, tranquilla. Ista sabiu! cheto! Ista sabiu, pisè! sta cheto, ragazzo! Sos pizzinnos no poden istare sabios i fanciulli non possono star cheti.