rùpere tr. dissodare, diveltare → irruttiàre. || da rumpere coltivare col debbio (W.) | intr. penetrare, irrompere. Ch’es rùpidu in su monte in mesu a sa frasca e a su buscu è penetrato sul monte tra le frasche e la boscaglia. Ch’es rùpidu in mesu a totu e s’est acculziadu a su re s’è cacciato in mezzo alla calca e s’è avvicinato al re. Chi ha su coraggiu de rupere in mesu a tanta zente? chi ha il coraggio di cacciarsi tra tanta gente?