rìga s.f. riga. Pabiru a una riga, a duas rigas carta con le righe tracciate a uguali distanze, o a due a due. Cartolariu de vinti rigas quaderno da venti righe per pagine. | Iscrier duas rigas scrivere due righe, una breve lettera. Devo iscrier duas rigas a fizu meu soldadu devo scrivere due righe a mio figlio soldato. | Ischirendhe duas rigas esser malizioso, furbo. Cussu ndh’ischit pius de duas rigas, no ti ndhe fides quello lì ne sa più di due righe, non fidartene. | (t. mil.) In riga in riga, in fila. | Bessire fora ’e riga uscir fuori della riga; scrivere storto, passare i limiti delle due righe. Al fig. abbandonare la fila; esagerare. Tue ch’’essis sempre fora ’e riga tu esageri sempre. | De prima riga di prima riga. Ladru, birbante de prima riga ladro, birbante di prima riga. | Esser in sa riga de sos maccos, de sos riccos, de sos presumidos essere nella riga degli stolti, dei ricchi, dei presuntuosi. Isse puru si che poned in sa riga de sos sabios anch’egli s’imbranca nella riga dei savi. | No mi che ponzas in sa riga de sos maccos, in cussa riga non mettermi nella riga degli stolti, in quella riga, non credermi tanto matto, tanto... A sa posta ’e sa riga all’alba. || ant. ted. riga.