raccumandhàre tr. raccomandare. Raccumandhare una persone raccomandare una persona. Si raccumandhan sos istudiantes a sos professores, sos malaidos a sos duttores, sos poveros a sos riccos vengono raccomandati gli studenti ai professori, i malati ai medici, i poveri ai benestanti. | Raccumandhare un’affare, un’impignu, una pratiga raccomandare un affare, un impegno, una pratica. M’hana raccumandhadu tantu sa chistione de s’asilu mi hanno raccomandato tanto la questione dell’asilo. | Raccumandhare una littera, unu pliccu, sa currispondhenzia raccomandare una lettera, un plico, la corrispondenza. | Raccumandhare s’anima a Deu raccomandare l’anima a Dio. No li restat sinò de raccumandhare s’anima a Deu non gli resta altro che raccomandar l’anima a Dio. | Raccumandhare a unu a sas pregadorias raccomandare uno alle preghiere altrui. | rifl. Raccumandharesi a unu raccomandarsi, rivolgersi a qualcuno per consiglio o aiuto. Mi so raccumandhadu a su sindhigu ma est a coro ’e pedra mi son raccomandato al sindaco, ma ha un cuor di marmo. Raccumandhadi a Deu e ispera in Isse raccomandati a Dio e spera in lui. | Mi raccumandho! mi raccomando! Pedru, mi raccumandho, abberi sos ojos e pensabbèi ’ene Pietro, mi raccomando, apri gli occhi e pensaci bene. | Raccumandharesi da’ isse e totu raccomandarsi da sé, di persone e di cose. Cussu giovanu si raccumandhat da’ isse e totu quel giovane si raccomanda da sé. Anche reccumandhàre.