purgadóriu s.m. purgatorio. Su limbu, s’inferru, su purgadoriu, su chelu il limbo, l’inferno, il purgatorio, il paradiso. Sas animas de su purgadoriu le anime del purgatorio. Suffrire, patire che un’anima de purgadoriu soffrire come un’anima del purgatorio. | Ispettare che anima de purgadoriu aspettare, attendere come un’anima del purgatorio. Parrer un’anima de purgadoriu sembra [sic] un’anima del purgatorio. | Fogu, prejone, penas de su purgadoriu fuoco, prigione, pene del purgatorio. Suffrire penas de purgadoriu soffrire pene di purgatorio. Custas pro me sun oras, dies, chidas de pugadoriu queste per me sono ore, giorni, settimane di purgatorio. Sidis de purgadoriu sete intensissima. Deus meu! hapo una sidis de purgadoriu Dio mio! ho una sete ardentissima. | Patire, haer su purgadoriu in terra soffrire il purgatorio in terra. | Bogarendhe, libberare un’anima dai su purgadoriu liberare un’anima dal purgatorio. Si mi faghes custu ndhe ’ogas, ndhe libberas un’anima dai su purgadoriu se mi fai questo liberi un’anima dal purgatorio. | Siad in assuffraggiu (in suffraggiu) de sas animas de su purgadoriu vada in suffragio delle anime del purgatorio, esclamazione rassegnata nel caso di qualche sofferenza, o di qualche offesa patita o di qualche benefizio ricevuto; anche di semplice meraviglia. S’es cojuada sa tale cun su tale! Ba’ chi no bi creo! siad in assuffraggiu de sas animas de su purgadoriu! s’è sposata la tale con il tale! Macché! non ci credo, sia in suffragio delle anime purganti! | Su fogu de su purgadoriu es chei su fogu de s’inferru, ha nadu santu Gregoriu Magnu il fuoco del purgatorio è come quello dell’inferno ha detto san Gregorio Magno. | Fina sos santos mintene nessi su poddhighittu in su fogu de su purgadoriu anche i santi mettono almeno il dito mignolo nel fuoco del purgatorio. || lat. purgatorium.