privàre 1 tr. privare. Deu l’ha privadu de sa vista a vint’annos Dio l’ha privato della vista a vent’anni. Su mundhu m’ha privadu de sos benes il mondo m’ha privato delle ricchezze. | Mi cheres privare de dogni consolascione? mi vuoi privare di ogni conforto? | M’han privadu de s’onore e de sa reputascione m’han privato dell’onore e della reputazione. | Privare de sos drittos ziviles privare dei dritti civili. | Privare de sa grassia ’e Deu privare della grazia di Dio. | Privare de su paradisu, de sa gloria eterna privare del paradiso, della gloria eterna. | Privare a unu de andhare, de fagher, d’’essire ecc. proibire a uno di fare, di andare, di uscire ecc. M’ha privadu fina de andhare a cheja mi ha vietato anche di andare in chiesa. | rifl. privarsi, rinunziare. Mi so privadu de su cunfortu de andhare a fagher visita a su campusantu mi son privato del conforto d’andare a far visita al cimitero. In custa circustanzia mi so devidu privare de tantas cosas in questa circostanza mi son dovuto privare di molte cose. No mi cherzo ancora privare de s’isperanzia non voglio ancora perdere la speranza. | Astenersi. Pro no dare occasione mi privo de andhare a piatta per non dar occasione mi astengo anche d’andar alla piazza. Mi so privadu de totu e no sun cuntentos ancora mi son privato di tutto e non son contenti ancora. Anche → brivàre. || lat. privare.