preigàre tr. predicare. Preigare sa paraula de Deu, s’evangeliu, sa morale predicare la parola di Dio, il vangelo, la morale. Preigare s’avventu, sa caresima, sa treighina, sa novena, su triduu predicare l’avvento, la quaresima, la tredicina, la novena, il triduo. | intr. Preigare a s’apostolica predicare alla buona. Su parracu preigad a s’apostolica, ma narat cosas bellas abberu il parroco predica da parroco, ma dice delle belle cose davvero. | Preigare a su ’entu, a su desertu, a sas puddhas predicare al vento, al deserto, alle galline. | Preigare a sos muros, a sos bancos, a sos mattones predicare ai muri, alle panche, ai mattoni della chiesa, al vuoto. | Sant’Antoni ha preigadu a sos pisches Sant’Antonio ha predicato ai pesci. | Avvertire, ammonire con frequenza, con gravità, con costanza. Sa mama istat sempre preighendhe, ma sas fizas la lassan cantare la madre predica sempre, ma le figlie la lascian cantare. Bi l’hapo preigadu tantas vias ma isse no l’ha cherfidu intendhere glie l’ho predicato tante volte, ma egli non ne ha voluto sapere. || lat. praedicare.