pregonàre tr. bandire; annunziare con bando pubblico. Han pregonadu duos ladros han bandito due ladri. Sun pregonendhe su pische, sa petta annunziano con bando pubblico la vendita del pesce, della carne. | Diffondere. Pro totu su mundhu istesa / sa fama lu ha pregonadu (Delogu Ibba). | rifl. Si pregonad infelize (Giulitta) (Delogu Ibba). | Per estens. ass. gridare, far baccano. Istat sempre pregonendhe in piatta sta sempre vociando, urlando in piazza. Divulgare. Daghi l’ischid isse no b’ha bisonzu de lu pregonare se lo sa lui non c’è bisogno di dar il bando. || sp. pregonar.