poderìu s.m. potenza, potere, signoria. Est unu segnore de meda poderiu è un signore di molta autorità, che è molto ricco. Su poderiu nostru pagu giuat (Zozzò). | A poderiu con prepotenza. Est intradu a sa tanca, a sa domo a poderiu è entrato prepotentemente nel chiuso, nella casa. S’est impossessadu a poderiu si è impossessato con violenza. Bivendhe a poderiu e a dispettu vivendo con prepotenza e con dispetto (Mele).