pistàre tr. pestare. Pistare su sale, su tuccaru polverizzare il sale, lo zucchero. | Pistare sa manu, su pê, su poddhighe pestare, ammaccare la mano, il piede, il dito. | Picchiare. Ha fattu una mancanzia e l’ha pistadu che àinu ha commesso una mancanza e l’ha bastonato come un somaro. Si sun pistados pari pari si son bastonati, picchiati a vicenda. Pistare chei s’azu pestare come l’aglio; picchiare di santa ragione. | Pistare su murru pestare il muso. Si no caglias ti pisto su murru se non taci ti pesto il muso. Pistare sa conca ammaccare la testa. L’han pistadu sa conca gli han rotto la testa. | Trebbiare. Devimus pistare cussos pagos mannujos de su trigu dobbiamo trebbiare quei pochi covoni di grano. | Pistare su caminu passare e ripassare per una strada. Pro ottenner cussu piaghere già l’hapo pistadu su caminu! per ottenere quel favore quanto ho sgambettato! | rifl. Pistaresi pro afflissione percotersi per dolore. Appena ha rezzidu sa notiscia tota s’es pistada appena ha ricevuto la notizia s’è tutta percossa. | Pistaresi pro sa cuntentesa sbracciare per la contentezza. | Pistaresi sa limba morsicarsi la lingua. Innanti de faeddhare comente ses faeddhendhe, pìstadi sa limba prima di parlar come parli, morditi la lingua. || lat. pistus, part. pass. di pìnsere triturare; lat. pisare e pisitare, sp. pistar.