piànu 1 s.m. piano. Falare a su pianu scendere al piano. De jerru sos pastores de su monte falan a su pianu d’inverno i pastori della montagna scendono alla pianura. | Su pianu de sa banca, de su cantaranu il piano della tavola, del canterano. Duos comòs, unu cun su pianu de linna ei s’ateru cun su pianu de marmaru due cassettoni, uno col piano di legno e l’altro col piano di marmo. | Ordine di stanze in una casa. Palattu de chimbe pianos palazzo di cinque piani. Istad in su terzu pianu abita al terzo piano. Pianu terrinu, de giosso pianterreno. Pianu de sutta, de subra piano inferiore, superiore. | Su pianu de su lettu il piano del letto. | Su pianu forte. Sonare su pianu, sonadore de pianu sonare il piano, sonatore di piano. Al fig. Sonare su pianu rubare. Cussu da’ in pagu in pagu sonat su pianu quello lì di tanto in tanto ruba. Est unu bravu sonadore de pianu è un ladro scaltro. | Disegno, progetto. Pianu de gherra; faghet tantos pianos; custu es su pianu ch’hapo preparadu pro s’impresa nostra piano di guerra; fa tanti piani; questo è il piano che ho preparato per la nostra impresa. Sa disgrascia had isconzadu su pianu la disgrazia ha mandato a monte il piano. | Pianu reguladore de una zittade piano regolatore. | In sa Russia b’est istadu puru su pianu de sos chimb’annos, de trista memoria in Russia c’è stato anche il piano quinquennale, di trista fama. || lat. planus.