piànghere tr. piangere. Es degh’annos pianghendhe sa morte de una criadureddha de duos annos da dieci anni piange ancora la morte di una creaturina di due anni. | Piangher su mortu piangere il morto. Como cheren pius piantos sos vios chi no su mortu ora meriterebbero di esser pianti più i vivi che il morto. Antigamente sas attittadoras pianghian su mortu a càntidu anticamente le prefiche piangevano il morto cantando. | Piangher sos peccados, sos istravissios, sos abbusos scontare i peccati, gli stravizi, gli abusi. Es pianghendhe sos peccados de sa pizzinnia, sos viscios, sos abbusos piange i peccati della giovinezza, gli stravizi, gli abusi. | Piangher sos males suos piangere le proprie sventure. | Chie l’ha fattu lu pianghet, lu devet pianghere chi ha fatto una mancanza, la deve scontare. | Piangher lagrimas rànchidas, lagrimas de fogu pianger lacrime amare, di fuoco. | intr. Istat notte e die pianghendhe piange giorno e notte. | Piangher a succuttu, a toroju, a rolu singhiozzare, piangere a dirotto, alla disperata. | Piangher a pil’isoltu, a disconsolu (An.). | Est istadu tota sa vida sua riendhe ei como pianghet, devet pianghere è stato tutta la vita a ridere, e ora piange, deve piangere. | Chie ried oe pianghet cras chi oggi ride piange domani. | Fagher a pianghere far piangere. Sun cosas chi faghen a pianghere son cose che fanno piangere. Su preigadore m’ha fattu a pianghere il predicatore mi ha fatto piangere. | Si no pianghes pro custu, pro it’ateru pianghes? e se non piangi, di che pianger suoli? | Fagher a piangher sa pedra far piangere le pietre, i sassi. | Su fumu faghed a pianghere il fumo fa piangere. | Pianghet sa ’ide e zertos ramos pudados piangono la vite e certe piante potate. | Chie de perisse si noghet de perisse si pianghet chi è causa del suo mal pianga se stesso. || lat. plangere.