persòne s.f. persona. B’haiat pius de chentu persones c’erano più di cento persone. Persone digna de fide, de istima, de ammirassione persona degna di fede, di stima, d’ammirazione. Persone de fiducia persona di fiducia. Mandhami una persone de fiducia mia e tua e ti l’hap’a mandhare mandami una persona che goda la mia e la tua fiducia e te la manderò. Fagher a unu persone, faghersi persone procurare a uno o procurarsi una distinta condizione in società. L’hana fattu persone e isse los had abbandonados l’han fatto studiare, gli hanno procurato un bel posto ed egli li ha abbandonati. Daghi s’es fattu pessone no chilcat pius mancunu de sos cumpanzos vezzos quando è diventato qualche cosa non cerca più nessuno dei vecchi compagni. | Persone seria, de giudu persona seria. | Persone pubblica, privada persona pubblica, privata. | Sas tres persones de sa SS. Trinidade le tre persone della SS. Trinità. | Persone ’ona, bona persone (iron.) cattivo arnese. Mi l’ha nadu cussa bona persone de su connadu me l’ha detto quel cattivo arnese del cognato. Su connadu? persone ’ona abberu! il cognato? cattivo arnese davvero! | Personale. Fagheli sa ’este cunfromm’a sa persone fagli l’abito conforme al personale. | Corpo umano. Mi sento dolimas in tota sa pessone sento dolori in tutto il corpo. M’had infrittadu tota sa persone m’ha raffreddato tutto il corpo. Gitto tota sa persone pista ho tutto il corpo ammaccato. | A persone a testa, per uno. Dade chentu francos a persone date cento lire a testa. | In persone in persona. Maccari ch’’enzat su re, su diaulu in persone anche se venisse il re, il diavolo in persona. So unu mortu ch’andhad in pessone cadavere ambulante (Pilucca). | De persone di persona. Lu connosco de persone lo conosco di persona. | Di personale, di corpo. Es mannazzu de persone è grosso di personale, di corpo. | Più com. pessòne. || lat. persona.