pàris s.m. pianura. Sun gioghendhe in su paris giocano sulla pianura. In su paris nettu sul piano senza ostacoli. Ruer in su paris nettu cadere sulla pianura pulita. Al fig. confondersi, scoraggiarsi, lasciarsi vincere da un nonnulla. | (fig.) Dare a unu su paris pienu concedere a uno ampia facoltà, piena vittoria, piena ragione. Learesi su paris pienu attribuirsi la ragione, la vittoria. Ti do totu su paris pienu, has rejone, faghe su chi cheres ti do ampia facoltà, hai pienamente ragione, fa quel che vuoi. Tue ti leas sempre su paris pienu, has sempre rejone tue tu hai sempre, vuoi aver sempre ragione tu. | Unu paris de cugumeddhu una pianura dove son molti funghi; de trigu, de laore una pianura verdeggiante, biondeggiante di frumento. Fagher unu terrinu totu a unu paris rendere un terreno pianeggiante, appianarlo, spianarlo. | In paris in pianura. | agg. invariabile, uguale. Custu es paris a cuddhu questo è uguale a quello. Custa taula es paris cun cuddha questa tavola è uguale a quella. Custos duos ramos, custas duas taulas sun paris questi due rami, queste due tavole sono uguali. Paris in forza, in intelligenzia, in ricchesa uguali in forza, in intelligenza, in ricchezza. | avv. insieme. Sun arrividos paris sono arrivati insieme. Fin paris in sa festa erano insieme alla festa. Paris cun isse, cun tegus, cun bois (benner, arrivire) venire, arrivare in ritardo. Ses vennidu paris cun tegus, sezis arrividos paris cum bois sei venuto, siete arrivati in ritardo. | Forza paris! (viribus unitis!) uniamoci! | Allo stesso tempo. Sos caddhos sun giompidos paris i cavalli sono arrivati allo stesso tempo. Sun tuccados paris son partiti alla stessa ora, allo stesso punto, anche per diverse direzioni. || lat. par.