pàla 1 s.f. spalla, omero, schiena. Mi dolet sa pala, hapo una dolima a sa pala, a una pala, mi dolen sas palas mi duole una spalla, mi dolgono le spalle. Sa pala manca ei sa pala dresta la spalla sinistra, la spalla destra. | Boltare, furriare sas palas, o de palas volgere, voltare le spalle. In su pius bellu m’ha boltadu sas palas (de palas) sul più bello m’ha voltato le spalle. Boltare sas palas a Deu voltar le spalle a Dio, darsi al male. Cussu dai meda ha boltadu sas palas a Deu quello lì da parecchio s’è dato al mal fare. | Segundhu su chi ti narat, bòltali de palas e piàntalu secondo quel che dice, voltagli le spalle e piantalo. | Parare, grunare sas palas piegare, curvare la schiena, rassegnarsi. Fizu meu, para sas palas e mudu caro figlio, piega la schiena e taci. Bisonzat parare sas palas a custas tribbulìas bisogna rassegnarsi a queste tribolazioni. | A pala a spalla. Giughiad a pala sa rughe portava la croce a spalla. Giughed a pala sa domo ha sulle spalle tutta la casa. Esser cun sa rughe a pala (appala) aver la croce sulle spalle, esser molto afflitto, sventurato. | A palas alle spalle, di dietro. Addainanti e a palas davanti e indietro. | Faeddhare a palas parlar alle spalle. Tue ses bonu a faeddhare a palas, faeddha in cara tu sei buono a parlare alle spalle, parla in faccia. Haer palas mannas aver molta sofferenza, pazienza. Narami su chi cheres già gitto (hapo) palas mannas dimmi ciò che vuoi, ho molta pazienza.