oràculu s.m. oracolo. Sos antigos Romanos no faghian impresa pubblica de importanzia senza consultare s’oraculu gli antichi romani non iniziavano alcuna importante impresa pubblica senz’aver prima consultato l’oracolo. Cussu ’ezzu es s’oraculu de sa ’iddha quel vecchio è l’oracolo del paese. Abbasciade totu sa conca, ch’ha faeddhadu s’oraculu abbassate tutti la testa, che ha parlato l’oracolo. || lat. oraculum.