nuràghe s.m. nuraghe, nota costruzione ciclopica, che ha una letteratura a sé. Detto anche runaghe, nurache. Sa giannitta de su nuraghe; sa bòvida, s’iscala, sa terrazza de su nuraghe la porticina, la volta, la scala, il terrazzo del nuraghe. Sas ruinas, sos avanzos, sos restos de su nuraghe le rovine del nuraghe. Su nuraghe est unu de sos monumentos misteriosos il nuraghe è uno dei monumenti più misteriosi. Sos nuraghes s’agattan solamente in Sardigna. Zertos autores naran chi in su prinzipiu de su seculu passadu che ndh’haiat guasi chimbe miza. Oe su numeru es meda diminuìdu ca medas nuraghes sun istados distruidos pro fagher sos muros de sas tancas. Sos muros fattos dai sos zigantes, comente creian sos antigos nostros, sun istados isconzados pro fagher sos muros de sos nanos. Ite destinu istravagante ch’han calchi ’olta sas cosas de su mundhu! | Oggetto intrecciato con strettissime foglioline di palmiccio che si attacca alle corone da rosario vicino alle croci o alle medaglie. Altrove è chiamato sórighe.