meravizàre tr. far meravigliare. Sunu cosas chi meravizan a totu son cose che fan meravigliare tutti. Ha meravizadu su babbu ei sa mama ha fatto meraviglia al babbo e alla mamma. | rifl. Su primu mi so meravizadu deo mi son meravigliato io per primo. S’es meravizadu de t’haer agattadu in domo s’è maravigliato d’averti trovato a casa. Ti meravizas de custu? ti meravigli di questo? | intr. Sun cosas chi faghene meravizare son cose che fan meravigliare. | impers. Mi meravizat chi tue penses custu mi fa meraviglia che tu pensi questo. Paulu est approvadu. Mi meravizat Paolo è promosso. Mi fa meraviglia. || lat. mirabilia.