mància s.f. macchia. Mancia de tinta, de ozu, de chera, de ludu macchia d’inchiostro, d’olio, di cera, di fango. | Difetto. Ha calchi mancia chi no s’’idet ha qualche difetto che non si vede. No es vennidu, igue b’ha mancia non è venuto, c’è sotto del mistero. | Guasto. Intro b’ha mancia dentro c’è guasto. | Anche al fig. Cussas sunu mancias chi no s’iscancellana, no s’innettana tantu fazzilmente quelle son macchie che non si cancellano tanto facilmente. || sp. mancia. | Mancia. Ti ndh’hapo ’attidu sa balija, dami sa mancia ti ho portato la valigia, dammi la mancia. || lat. manicia.