malandrìnu s.m. malandrino, vagabondo, furfante, birbante. Est unu malandrinu finidu è un malandrino numero uno. | Discoletto, birbacchiolo, di fanciulli. Da’ ue ses venzendhe, malandrinu? donde vieni, birbantello? Est unu malandrinu e no lu poto battazare è un discoletto e non lo posso frenare. || da male e a. ted. landrin.