istruméntu s.m. strumento. Istrumentos musicales, de trabagliu, de calzulaiu, de frailarzu, de mastruascia, de fraigamuru strumenti musicali, da lavoro, da calzolaio, da fabbro, da falegname, da muratore. | Atto notarile. Oe hamus fattu s’istrumentu de sa domo oggi si è stipulato l’atto notarile della casa. No b’haiad istrumentu e l’ha torradu a leare sa tanca già pagada non era stato redatto l’atto notarile e gli ha ripreso il chiuso già pagato. | (t. volg.) membro virile.