istràziu s.m. vergogna; scempio. Cussa pintura est un’istraziu quella pittura fa pietà. It’istraziu de robba come son ordinarie, scadenti queste stoffe. | Esser (a) istraziu de totu essere la vergogna di tutti. Cussa giovana est a istraziu de totu quella giovane è schernita da tutti. Cussu giovanu es s’istraziu de sa familia quel giovane è la vergogna della famiglia.