istòrchere tr. storcere. Istorcher sa ’ucca storcere la bocca. | (fig.) contraffare. Sempre istad istorchendhe su mastru, su duttore, su babbu, a totu sta sempre contraffacendo il maestro, il medico, il babbo, tutti → istròcchere. | rifl. slogare, lussare, storcere. M’hap’istòrchidu su pê in su brincare nel saltare mi sono slogato un piede. | ass. contraffare. Tue no ischis fagher atteru che istorchere tu non sai far altro che contraffare gli altri.