isterrujàre tr. buttare, stendere per terra. Cun un’ispinta l’had isterrujadu con una spinta l’ha buttato a terra. | rifl. sdraiarsi, stendersi scompostamente per terra. Senza zilimonias s’est isterrujadu subra sa rocca che unu pastore senza cerimonie si è sdraiato sulla roccia come un pastore.