istàtua s.f. statua. Istatua de marmaru, de brunzu statua di marmo, di bronzo. Istatua sacra, profana, de santu, de soldadu, de gherreri statua sacra, profana, di soldato, di guerriero. | Esser che istatua essere come una statua. Puntu fid inie che istatua era solo presente come una statua. | Fagher a istatua de sale convertire in una statua di sale come la moglie di Loth. Maccari Deu mi fattad a un’istatua de sale custu no lu fatto anche se Dio mi voglia convertire in una statua di sale questo non lo farò. | Bellu, mudu che un’istatua bello, muto come una statua. | Inzensare, pregare che un’istatua incensare come una statua. L’hap’inzensadu, pregadu che un’istatua, e isse de pedra l’ho pregato, incensato come una statua ed egli sempre duro. | Ponner in istatua inalzare, dedicare una statua. Si sighis a fagher custas proesas t’han a ponner in istatua se continui a compiere di codeste prodezze t’inalzeranno una statua.