ispàstigu s.m. libertà, sollazzo. | avv. A s’ispastigu liberamente. Ha lassadu sos fizos a s’ispastigu ha lasciato i figli in loro balia, li ha abbandonati a se stessi, non li ha frenati né corretti. | Robba a s’ispastigu bestie brade, spastoiate. Oggettos a s’ispastigu oggetti non riposti, lasciati dove viene viene. | agg. Robbas, ’alveghes ispastigas oggetti, capi di bestiame liberi, lasciati dovunque. | Al fig. Persona ispastiga persona espansiva.