ispasimàre tr. spaventare, atterrire. Abbascia sa ’oghe chi m’ispasimas su pizzinnu abbassa la voce che mi spaventi il bimbo. | intr. ass. spasimare. Est ispasimendhe dai sa dolima de sas dentes spasima per il mal di denti. Ispasimare de amore, pro una o pro unu: est ispasimendhe pro cussu pagu ’e bonu spasima, perde la testa per quel poco di buono. Si no bi lu dana, ndh’ispasimat se non glie lo danno ammattisce, perde il senno.