ispàrghere tr. spargere, diffondere, divulgare. Ispargher su trigu, sa pasta; una notizia, unu fattu; unu male; un’iscandhalu; unu giornale, unu libberu spargere il grano, la pasta; divulgare una notizia, un fatto; diffondere un male, una malattia; diffondere uno scandalo; un giornale, un libro. | rifl. spargersi, diffondersi. S’est isparta s’abba, sa fae, sa farina; sa notissia, sa maladia; sa ’oghe, sa fama si son sparse l’acqua, le fave, la farina; s’è diffusa la notizia; s’è propagata la malattia, la peste; s’è sparsa la voce, divulgata la fama. | Diffondersi nel parlare, nelle parole. Ch’a su narrer eo m’isparga non occorre che mi diffonda molto nel parlare (Pis.). | ass. Sa rosa isparghet tardu / dagh’isparghet sole.