isorijàdu agg. e part. pass. senza orecchi. Poco sensibile alle funi che lo guidano, di bue. Che ha poco orecchio musicale, di musico o cantore. It’istonaduras! ma est isorijadu de su totu che stonature! ma si vede che non ha affatto orecchio. | De Malchu su isorijadu (Delogu Ibba).